Met verstomming vernamen we op 1 september dat Freddy betrokken was bij een ongeval. Op de Sliksteenvest in Tienen kwam Freddy met zijn fiets in botsing met een voertuig, waarbij hij ongelukkig ten val kwam. Hij bleek onherstelbare schade te hebben opgelopen. Na een kleine maand ziekenhuis heeft Freddy ons in zijn slaap verlaten op 23 september. Freddy Dewil werd 75 jaar. Wij wensen onze deelneming te betuigen aan familie & vrienden.
Deelt u graag een mooie herinnering aan Freddy van tijdens zijn tijd bij de club, dan kan dit via onderstaande link. Wij zullen de berichten achteraf delen met de familie.
Uw herinnering aan Freddy Dewil.
Freddy was 25 jaar voorzitter van onze club. Als eerbetoon aan "de voorzitter" publiceren we het interview dat werd afgenomen ter gelegenheid van 60 jaar Toekomst Bunsbeek.
FREDDY DEWIL - DE VOORZITTER
Geen zestig jaar zonder Freddy Dewil uiteraard, jaren het gezicht van Toekomst Bunsbeek. Van midden jaren tachtig tot eind jaren 2000 was hij voorzitter van de club en zag hij de club worden tot wat ze nu is. Zijn hoofd zit vol herinneringen aan de tijd van toen. Hij legde zijn ziel in de club en deed alles voor de vereniging, zoveel is zeker. Wij brachten hem een bezoek, een week voor de viering ter ere van het zestig jarig bestaan van de club.
"Mijn vrouw is niet thuis hé, ik zit alleen. Ze zit weer met haar schouder. Problemen hé... 'k Heb mij gehaast om thuis te zijn, zet u vanachter maar aan tafel."
Iedereen weet dat Freddy hondstrouw was aan Toekomst Bunsbeek, maar de vraag waar wij mee zaten was vooral hoe hij er ooit terecht is gekomen.
"Als 19 jarige heb ik ooit voor Bunsbeek gespeeld, in 1965; daarna ben ik getransfereerd naar Voorwaarts Tienen, waar ik samen met Depotter heb gespeeld. Uiteindelijk ben ik voor Oplinter gaan spelen. Dat was in de tijd van Jan Stercken en dikke Vertinden. Op een bepaald moment draaide het daar enorm slecht, we stonden op de laatste plaats en er werd mij gevraagd of ik trainer wou worden. Ik ging akkoord, maar alleen als alle spelers er achter zouden staan. Dat is dan gebeurd en we hebben 9 matchen niet meer verloren. Op't einde van't seizoen was er de souper met Louis Ginckels en iedereen moest erbij zijn, want er moest duidelijkheid komen voor het komende seizoen qua transfers. Mij hebben ze toen niet geroepen, stank voor dank dus eigenlijk. Daar heb ik het toen erg moeilijk mee gehad en ik ging wat pinten drinken om de ontgoocheling door te spoelen. Eén van mijn "stops" was in de "Bridge" op de Steenweg (waar tot enkele jaren geleden de Fintro was). Daar zat Boerre aan de toog, ik legde hem de situatie uit en hij vroeg me of ik geen speler/trainer wou worden in Bunsbeek. Ik moest er de juniors ook bijnemen voor 15.000 frank per jaar. Zo ben ik in Bunsbeek terecht gekomen."
We zien hem zo terug zitten aan de toog. Boerre, jaar en dag het werkpaard van de club. Was hij de drijvende kracht achter de club?
"De drijvende kracht zou ik niet zeggen, maar hij was wel de man die iedereen wees op wat er nog moest gebeuren. Hij werkte "in de schaduw", dat deed hij het liefste."
Die periode was ook de tijd van Felix Vanhellemont, ook een monument van Bunsbeek dat te vroeg is moeten vertrekken.
"Féke was ne kordate kerel. Ik heb ooit eens patatten uitgedaan op ne zaterdag en mijne rug was verbrand. Ik kon amper lopen, en ik wou niet spelen, 't was tegen Wilsele Sport. Féke zei dat ik moest spelen en dat ik anders naar mijn 15.000 frank (per jaar) mocht fluiten. Ik heb toen gene bal geraakt en hij heeft me na de match gezegd dat ik het me ging beklagen. Ja, Féke deed alles op de voetbal. Hij was wel aangesloten op de Voorwaarts. Op een bepaald moment is hij mij zelfs op het kerkhof komen vragen om bij te tekenen in Bunsbeek. Juni 1979 was dat... Enkele maanden later zou hij verongelukken."
Uiteindelijk werd Freddy dus speler/trainer in Bunsbeek. Maar dat verliep aanvankelijk niet van een leien dakje.
"Het eerste seizoen hadden we geen match gewonnen tot 25 december. Toen wonnen we 1-0 van Goetsenhoven. De tweede ronde verliep beter en we eindigden met 30 punten. Wim Claes, Michel Laermans, Michel Bruyninckx, Danny Robeyns en de broers Devos (Marcel, Roger en Louis) speelden toen mee. Roger was ne stopper die regelmatig een eigen-goal maakte. Marcel was de keeper, maar die wisselde soms met Wim of Michel Laermans. En ja, dan had ge Pol Pierlet hé, voor mij één van de beste spelers van Bunsbeek. Ge moest hem wel veel tegen zijn voeten geven tussendoor... Verder speelden ook Marcel Strobbe, Freddy Maes en Jean Mievis mee. Die laatste werkte bij Rik Michiels. Freddy Maes was ook wel een sterke speler hoor, hij kon dribbelen als de beste, speelde u tien keer door uw benen maar had nogal een korte lont. Haha.
Het tweede jaar hebben we dan twee versterkingen bijgehaald, namelijk Guy Francen en Jean Bollaerts. Bollaerts had Boerre binnengehaald. Hij was vrije speler en wist de goal staan ; uiteindelijk werd hij topscorer met 35 doelpunten en Bunsbeek werd dat jaar kampioen in Lovenjoel.
Huidig voorzitter Guy Laermans was toen ook kernspeler, net als zijn broer Luc. Oplinter kwam kijken in Lovenjoel, want die konden ook nog kampioen worden, maar uiteindelijk won Bunsbeek en promoveerden we naar derde provinciale. Een enorm volksfeest is toen los gebarsten. De enige matchen die we dat seizoen verloren waren tegen Meensel. Thuis kregen we een 1-4 pandoering. Toen heb ik iedereen tegen hun voeten gegeven ; 't was een match waarop Féke niet aanwezig was, dus ik dacht dat het misschien daar aan lag. Niemand liep, het was een ramp. Vic en Gaston Genoe speelden mee, Jean Marie Coenen en Dréke Bollen."
Marcel Strobbe was blijkbaar het eerste echte icoon van Toekomst Bunsbeek. Van Glabbeek naar Bunsbeek gekomen op 34 jarige leeftijd en tot op 47 jaar in Bunsbeek gebleven. Er gaan er niet veel zijn die hem dat nadoen.
"Strobbe speelde na de eerste ploeg ook nog een jaar met de reserven, in het seizoen 75-76. Alles stond klaar in Vissenaken om de titel te vieren; bloemen, champagne... Het stond 1-1 en bij ne corner van Eddy Coenen maakte zijn broer, Jean-Marie de 1-2 en Bunsbeek was Kampioen. We zijn wat later nog eens kampioen geworden met de reserven; Depotter was trainer en hij wou zichzelf opstellen als keeper tijdens de kampioenenmatch. Toen is Marcel Devos bij mij komen reclameren; uiteindelijk pakte Marcel en stond Depotter reserve. We wonnen 1-4 in Scherpenheuvel en Bunsbeek was kampioen."
Wanneer heb je ervoor gekozen te stoppen als speler van de club?
"Ik was al 4 jaar speler/trainer en halverwege het laatste seizoen kwam Féke vragen of ik niet wou stopppen. Norbert Depotter was toen trainer van de juniors. Ik weigerde en zei tegen Féke dat ik de ploeg zelf wou opstellen, niet Boerre, niet Jos van Michiel, niet hij... In die tijd kwamen ze allemaal met een bierkaartje af met de ploegopstelling op en daar moest ik dan maar uit kiezen. We hebben zo op 15 matchen nog 1 draw gespeeld, 1 match verloren en de rest gewonnen. Na het seizoen heb ik gezegd dat ze nu Depotter als trainer mochten aanstellen en dat ik nog wel wou blijven als speler, moesten ze het nog willen. Het jaar daarop speelde Dirk Hendrickx mee, die speelde op mijn plaats. Op een bepaald moment speelden we tegen Hakendover en ik kon Es totaal niet volgen. Grossen heeft mij toen een stuk verweten en ik besloot te stoppen met het eerste elftal. Enkele weken later is Depotter mij terug komen vragen. Dirk was gekwetst uitgevallen en ik speelde nog 1,5 jaar in de eerste ploeg."
Na de spelerscarrière volgde een pak jaren als voorzitter van de club. In welke situatie kwam je aanvankelijk terecht?
"Het eerste jaar als voorzitter was belabberd. We bengelden steeds achteraan ; ik weet nog goed, de laatste match was tegen Kessel-Lo. We speelden daar 1-1 gelijk, dankzij Benny Hermans. Hij stond aan de rechtste paal en dook een schot in de linker benedenhoek er met een wondersave uit. Benny was een enorm goede keeper, zeker zijn linkse hoek. Hans Sterckx speelde toen ook mee, dat was iemand uit Kessel-Lo. Na die match heeft hij ons meegenomen om in de lokale cafés te vieren. We hebben ook ooit tegen Kumtich voor het behoud moeten spelen, toen is er ne penalty gefloten op Louis Flok en Vanhellemont zette die om. Kumtich ging af en Bunsbeek bleef erin."
Het is wel bewonderenswaardig dat trainers als Norbert Depotter en Guido Nicolaes in Bunsbeek zijn komen trainen. Hoe hebben jullie dat voor elkaar gekregen?
"Ik had bij Norbert gespeeld op Voorwaarts Tienen en hij woonde in Bunsbeek. Uiteindelijk was hij er heel graag, Norbert was één van mijn beste kameraden. Hij was wel de duurste trainer die we ooit hebben gehad. 140.000 frank per jaar, maar hij was het waard. Hij dronk ook veel op in de kantine. Erna is dan Guido Nicolaes in Bunsbeek terecht gekomen. Boerre had zijn huis gemetst. Nicolaes was toen altijd aan't zwanzen tegen Boerre : "Gene trainer nodig?" Maar uiteindelijk had Guido geen ploeg meer en tekende hij in Bunsbeek. Het zwanzen had geloond. 70.000 frank per jaar vroeg hij, een habbekrats voor een speler met zo'n palmares."
Inderdaad, Guido Nicolaes, ex-speler van Anderlecht. Niet de beste vriend van Paul Van Himst, want die had bij zijn transfer gezegd dat iedereen blijkbaar welkom was op Anderlecht, zelfs playboy Nicolaes.
"Klopt, maar Nicolaes stelde zichzelf op als het moeilijk werd. Een vrije trap buiten de carré en Nicolaes stampte hem er wel in."
Wanneer startte Bunsbeek eigenlijk met jeugdwerking?
"Er was af en toe wel jeugd, maar op 9 november 1979 hebben we het jeugdbestuur opgericht. Er wordt soms gezegd dat Hans Heuvelmans dit heeft verwezenlijkt, maar de man die we hiervoor moeten bedanken is Marcel Baeken. Dokter Heuvelmans had andere prioriteiten. Dat jeugdbestuur bestond aanvankelijk uit mezelf, Freddy Maes, Fred Lismont, Nest Quinten, Roger Devos en Jef Hendrickx. Om geld in kas te krijgen maakten we een reclameboekje en organiseerden we een bal met jeugdtombola. Er was toen wel weinig doorstroming naar de eerste ploeg. Op een bepaald moment moesten de juniors stoppen want die waren maar met 7-8 man. We hebben toen besloten de "Jonge Reserven" op te richten, bestaande uit die juniors en wij (ikzelf, Freddy Maes en andere). Dat heeft geloond want die mannen zijn bijna allemaal naar het eerste elftal doorgegroeid. Flipke Timmermans, Marc en Guy Adolf, Tueske, ... En achteraf gingen we dan spelers ronselen van deur tot deur hé... Er kroop veel tijd in."
Je hebt ongetwijfeld heel wat medewerkers en spelers zien passeren. Welke zijn je het meest bijgebleven?
"De grote clubiconen zijn in mijn ogen Boerre, Feke, Boni en Jef de slachter. Op gebied van spelers zijn de beste voor mij Hans Sterckx, Norbert Depotter, Guido Nicolaes, Guy Adolf, Pol Pierlet, Benny Hermans, Stanny Mathijs, Tom Willems en eigenlijk ook Marc Adolf. Daar kon ge altijd op tellen. Hermans, dat was ne goeie keeper hé, maar hij pakte nogal veel geel kaarten. Ik heb hem in die tijd ooit gezegd dat als hij geen gele kaart meer pakte tot einde seizoen, ik hem en zijn vrouw zou trakteren op een ententje. Dat is hem wonderbaarlijk genoeg gelukt. We zijn toen in de Bunzy (pizza Napoli) gaan eten. Nicolaes kon er ook iets van. Die pakte bijna alle matchen geel. Hij is de reden waarom we boetes hebben opgelegd bij gele kaarten."
Je kan er niet omheen dat de tijden veranderd zijn. Er komt minder volk kijken, al kunnen we niet klagen over onze aanhang. Omringende ploegen moeten het met minder doen. Denk je dat een dorpsclub in provinciale nog kan blijven bestaan op termijn?
"Ik hoop uit de grond van mijn hart dat Toekomst Bunsbeek blijft bestaan, de club is uniek. Maar minder volk, ja, er zijn meer sporten dan vroeger hé, ge moogt ni meer roken, ge kunt niks meer drinken, dus de mensen blijven thuis. Toekomst Bunsbeek hing ook altijd erg goed aan elkaar. Vroeger gingen we steeds met de 11 bestuursleden gelijk naar de uitmatchen, dat zag ge weinig bij andere clubs. Daar dronken we dan een pak pinten en achteraf stopten we nog in één of ander café. Soms hadden we er dertig uit op ne zondag. Freddy Maes en ik hebben ooit eens uitgeteld of het niet voordeliger zou zijn om gewoon niet meer naar de voetbal te gaan en 30.000 frank te geven aan het begin van het seizoen. Om maar te zeggen..."
Één naam binnen het bestuur springt in het oog en dat is die van dokter Hans Heuvelmans. Hoe is hij op de voetbal terecht gekomen?
"Hij was speler bij Bunsbeek. Ik vroeg hem ooit hoe we hem moesten aanspreken. Hij zei toen dat we hem op het veld Hans mochten noemen, maar in de kantine moest het dokter zijn. Na het ontslag van Jef Denruyter, is Hans voorzitter geworden. Het is in die tijd dat het jeugdbestuur is opgericht en we hadden hem gevraagd of we geen tombola mochten organiseren voor de kas tijdens het tornooi van de eerste ploeg. We hadden toen een legertent gezet met de prijzen erin en toen Hans dat zag, werd er hevig gediscussieerd. Een beetje later is er dan een anonieme dreigbrief verstuurd naar hem en dat heeft ervoor gezorgd dat hij is afgetreden. Wie die brief heeft geschreven weten we niet, maar Hans heeft toen zelfs mensen aangesteld om het schrift van die brief te analyseren en te vergelijken met het schrift van Marcel Baeken. Daaruit bleek dat Marcel onschuldig was. In die tijd werkte ook Fons Hendrickx mee. Hij deed samen met Hans de transfers."
Heb je ergens spijt van gedurende al die jaren?
"Spijt is een groot woord ; ik heb ergens spijt van maar dat hou ik liever voor mezelf. Ik kan enkel zeggen dat ik op een bepaald moment enorm teleurgesteld ben geweest in de mentaliteit van een bepaalde speler en zijn entourage, die uiteindelijk tot mijn ontslag als voorzitter hebben geleid in 2009. Gilbert wou naar tweede, maar sommige spelers dachten dat we een ezel hadden die geld scheet. Gilbert begreep dat ; anderen niet. Ik heb mijn conclusies dan genomen en gezegd dat ik ermee stopte. Toen heeft iemand mij proficiat gewenst met mijn ontslag. Dat deed pijn."
Zijn er dingen die je voor altijd zullen bijblijven?
"Vooral spelers. Freddy Maes, die is bijgehaald door Boerre en Féke ; die had nen enorme techniek! Vic Genoe, die trainde weinig, maar hij liep naar eigen zeggen in de wei. Ik moest hem wel geloven want die man had een pak adem! En in mijn tijd, ons achterlijn was met 4 man meer dan 130 jaar oud. Strobbe 43, ikzelf 31, Vic Genoe 38 en de andere weet ik niet direct meer... Robeyns zal me ook altijd bijblijven. Hij had longproblemen en mocht niet spurten ; en toch in de eerste ploeg geraakt... en Wim Claes, van de horlogemaker, de man van de ambiance. Hij zong altijd liedjes van op de universiteit. 'Het land van Hawaii' bijvoorbeeld. Nu is hij advocaat."
We horen het, je hebt er veel goede herinneringen aan over gehouden.
"We hebben geluk gehad dat we een goede groep hadden en dat we de steun hadden van onze vrouwen." Zijn vrouw Viviane, de dochter van Boerre, treedt Fred bij. "Gusta, Simone, José, Louiza, Sabine, Jeanne, Liliane, Paula, Marie-Jeanne, Liliane Vranckx, Agnes, Goedelieve en ikzelf... Hopelijk vergeet ik niemand, maar we hebben hard gewerkt en veel plezier gemaakt"
Die herinneringen nemen ze niet meer af.
Freddy Dewil werd, samen met zijn trouwe vriend Freddy Maes en hun respectievelijke echtgenotes nog in de bloemetjes gezet in mei 2014 door het nieuwe bestuur van Toekomst Bunsbeek. Bedankt voor alles Fred, we gaan u missen.
